Może jest tu wszystko takie chaotyczne, bezsensowne, trudne do logicznego wytłumaczenia. Każdy dziwnie działa, trochę jak postacie z różnych bajek, rozmijające się w swych oczekiwaniach. Ale czy tacy nie jesteśmy? Mało kto naprawdę panuje nad swoim życiem. Na zewnątrz udajemy zorganizowanych, przebojowych, skutecznych, a że tak nie jest wiemy tylko przed sobą samym. Tu chociaż ludzie ze sobą rozmawiają, w miarę szczerze, a to zawsze prowadzi do jakiegoś oczyszczenia, jak po burzy. Normalnie to zakładamy maski i wtedy w takich rodzinach jest pozornie milutko i normalnie, dopóki nie pęknie ta bańka z nagromadzonymi, często złymi emocjami.

Ależ jak najbardziej, każdy z nas działa dziwnie, ale nie ciągle, a oni tam cały czas są taką sztuczną machiną do udziwnień. Odnoszę wrażenie, jakby to wszystko było robione na siłę, jakby im ktoś dał zadanie do zrobienia: bądźcie chaotyczni i dziwni, a oni to robią nie do końca przekonująco. Może ja się za dużo spodziewałem, nie wiem, a może faktycznie w moich chaotycznym świecie szukam czegoś, co będzie trochę bardziej do ogarnięcia...

Może może... Ale jedno Ci powiem: Jeżeli wyglądasz jak w Twoim awatarze, dasz radę i ogarnąć i zrozumieć.

Trafiony, zatopiony, dzięki wielkie, tej myśli będę się trzymać !

Według mnie film był bardzo ciężki do oglądania a wszystko co spotkało głównych bohaterów było cholernie niesprawiedliwe.

Z ostatnim się zgodzę. To faktycznie okazało się trochę niesprawiedliwe, aczkolwiek takie jest życie :D Kręte i często pomylone. Sam film jednak nie był trudny w odbiorze - takich nam brakuje, nieco sarkastycznych z przytupem xD